Veel ouders gaan scheiden op een moment waarop de kinderen nog jong zijn en de scheiding nog niet kunnen geheel kunnen bevatten.[1] Een scheiding is een drukke periode waarin van alles geregeld moet worden. Soms is er pas later ruimte voor reflectie en het ordenen van de gebeurtenissen. Langzaamaan kan zich een verhaal over de scheiding vormen.
Wanneer de kinderen ouder zijn, gaan zij op zoek naar het verhaal van hun gezin en de scheiding. Wanneer kinderen hun ouders vragen stellen over de scheiding, kunnen zij twee verschillende verhalen te horen krijgen. Dit kan verwarrend zijn voor kinderen. Zij kunnen het gevoel hebben te moeten kiezen tussen verschillende verhalen.
“Soms durven grote mensen niet precies te vertellen wat er gebeurd is uit schrik iemand pijn te doen. Maar ook door het niet te vertellen, wordt iemand pijn gedaan.”
Lieve Cottyn
Ook kan het zo zijn dat ouders niets vertellen over de scheiding, bijvoorbeeld omdat zij het kind niet willen belasten met volwassen zaken. Wanneer het kind niets te horen krijgt, kan het kind met vragen blijven zitten of een eigen waarheid bedenken, bijvoorbeeld dat hij/zij zelf schuld draagt.
“Verhalen die het kind vrijspreken van schuld werken angstreducerend en zorgen ervoor dat kinderen zich niet verantwoordelijk voelen voor de scheiding.”
Lieve Cottyn
Als ouders kunnen jullie dit voorkomen door een gezamenlijk scheidingsverhaal te schrijven. Dit kan bijvoorbeeld onder begeleiding van een SCHIPtherapeut. Als Kindbehartiger kan ik het scheidingsverhaal vertalen naar een versie voor de kinderen. Zo krijgt de scheiding een plek in het levensverhaal van het kind.
[1] https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2021/50/iets-meer-kinderen-maakten-scheiding-mee#:~:text=Het%20aandeel%20kinderen%20dat%20te,het%20vaakst%20een%20scheiding%20mee.
Iris Kindbehartiging 